ze was als een wolk zo zacht
van binnen vurig als een draak
die ongetemd naar buiten rende
zomaar plotseling onverwacht
vroeger toen we samen speelden
verdrong ik ruzie met een lach
en een traan die zich vergeten wilde
aan het toppunt van de dag
nu veel later zie ik in je
mooie ogen echte pijn, en
kan mijn gedachten niet bedwingen
hoe die tijd voor jou moest zijn
Geen opmerkingen:
Een reactie posten